Er liep eens een Spurter…. is een serie terugblikken over én met personen die ooit Spurt lid waren. Bij Atletiekvereniging Spurt’88 (opgericht in 1988 zoals U weet) wordt dus al ruim 34 jaar hardgelopen in en om Hardenberg. MAAR… Hoe ontstond de AV Spurt’88 nou? Wie waren de atleten van het eerste uur? Waar liepen ze? Met wie liepen ze? Hoe ging het hardlopen in de beginjaren bij Spurt’88? Maar bovenal; waar zijn ze gebleven die Spurters van weleer? Welke herinneringen hebben ze nog aan de jaren dat ze bij Spurt hardliepen? Doen ze vandaag de dag überhaupt nog aan hardlopen? Om daar een antwoord op te krijgen ging de auteur op zoek naar voormalige atleten die ooit eens bij Spurt liepen. En hij vond ze, deze Spurters van weleer. Aan de hand van zorgvuldig bewaard gebleven foto’s, krantenknipsels, medailles en eventueel gewonnen bekers worden er oude herinneringen opgehaald en nemen zij U mee naar vervlogen tijden.

In deze terugblik van: Er liep eens een Spurter…. komt Paulien Westbroek aan het woord. Het is op een snikhete zomerdag in augustus als zij terugblikt op haar herinneringen aan Spurt’88. Voor ons op tafel liggen álle edities van de clubkranten die Spurt ooit uitgegeven heeft. Genoeg om herinneringen aan op te halen dus.

De serie terugblikken van: Er liep eens een Spurter…. begint altijd met de vraag: ”Eens een Spurter altijd een Spurter” ik bedoel: loop je nog?
Ik heb inderdaad een tijdje hardgelopen, maar dat is al lang geleden hoor. Ik wandel nu veel.

Maar je hebt dus wel hardgelopen?
Jazeker.

In mijn inleiding staat dat jij één van de oprichters van Spurt’88 bent, hoe ontstond Spurt’88, wat was de aanleiding.
Nou, dat kwam zo: onze kinderen en de dochter van Simone Ebbinge waren een poosje voor de zomervakantie lid geworden van de atletiek afdeling van HGV (Hardenberg Gymnastiek Vereniging). Na de zomervakantie, zeg maar ergens in oktober, kwam het bericht dat de atletiek afdeling van HGV zou worden opgeheven omdat er onvoldoende mensen te vinden waren die de atletiek afdeling wilden besturen. Toen zeiden Simone en ik tegen elkaar; het zal toch niet waar zijn, hebben onze kinderen net een sport gevonden die ze leuk vinden, wordt de atletiek afdeling opgeheven…. We hebben onderzocht hoeveel kinderen er nog door wilden gaan met atletiek. Dat bleken er twaalf te zijn. Vervolgens gingen we met Jan Hendrik Tuin de mogelijkheden bespreken om deze kinderen de atletiek sport te laten beoefenen. Van Jan Hendrik hoorden we dat er ook een loopgroep was, waarna door onder andere: Simone, Jan Hendrik, Herman Weening en nog een paar mensen, het initiatief werd genomen een atletiek vereniging op te richten.

En zo was de oprichting van Spurt’88 een feit.
Nou, zo snel ging het nou ook weer niet, maar zo is het wel ontstaan.

Hoe was het in de beginperiode.
Nou, het ging in het begin moeizaam hoor…

Hoe bedoel je?
Niet het organiseren en ook niet het enthousiasme van de betrokkenen maar wel de uitvoering want we hadden helemaal niks. Het was oktober en dan vind je voor de wintermaanden niet zo snel een gymzaal. Om de kinderen toch te kunnen laten sporten verzamelden de ouders en de kinderen zich op zaterdagmorgen bij het  gemeentehuis van Hardenberg en dan namen we de materialen voor de technische nummers mee en gingen we met de auto naar de Oldemeijer waar we de trainingen deden. Zo zijn we die eerste maanden doorgekomen. Daarna konden we terecht in een zaal op Sportpark de Boshoek. In de zomer vonden de buitentrainingen plaats op een grasveld naast de manege (wij noemden het oneerbiedig “het knollenveld”). Daar hebben we de trainingen gehouden totdat Sportpark Baalderveld in gebruik genomen werd. Hier hadden we weliswaar meer mogelijkheden, maar écht ideaal was het niet. We moesten het veld delen met de voetbal, dat was soms lastig. Maar oké, vergeleken met waar we vandaan kwamen was dit een hele vooruitgang. We hadden hier o.a. de beschikking over een 3-baans 100 meter kunststofbaan met aan het eind prima aanlopen voor het verspringen en hink-stap-springen. Verder konden we alle onderdelen daar trainen.

En hoe begon jij met hardlopen.
Nou, ik roeide bij een vereniging die in dezelfde periode als Spurt’88 werd opgericht dus daar was ook genoeg werk voor de leden naast het sporten, en mijn kinderen waren betrokken bij atletiek en ik natuurlijk ook door het bestuurswerk en het jureren. Omdat ik niet op twee plaatsen aanwezig kon zijn ben ik gestopt met roeien en begonnen met hardlopen. Nou ja, hardlopen, (lachend) het ging niet echt snel hoor, maar ik ging dus hardlopen. Ik had mijzelf als doel gesteld om 5 kilometer aaneengesloten te kunnen hardlopen zonder pauze. Dit deed ik onder leiding van Bert van de Weide. Hij adviseerde mij om het hardlopen af te wisselen met wandelen om zo de afstand op te bouwen zeg maar. Dat lukte mij uiteindelijk, want na een paar maanden liep ik de 5 kilometer uit. Je zou kunnen zeggen dat dit de voorloper was van wat Spurt’88 later ging doen middels de ‘ultieme uitdaging’ als voorbereiding op de 5 km tijdens de Hardenberg Vrieling City-run.

Waar trainde je zoal?
Dat was meestal in het staatsbos en in de winter rond Clara Feyoena Heem en het Heemserbos.

Jij was meer van het organiseren.
Ja, in die tijd organiseerden we de Beltencross, Oldemeijercross (die werd ook al georganiseerd door HGV) en de Boslustcross. Samen ondergebracht in de crosscompetitie. Ook werden er stratenlopen georganiseerd in competitievorm: de Nordenloop, de Heemsermarsloop en de Marschloop. Mijn eerste ervaring met de tijdwaarneming van een hardloopwedstrijd was de Marschloop. Vanuit een vrachtwagen-aanhangwagen waar ik achter een tafeltje plaats nam zat ik daar bij start/finish met een stopwatch in de hand, pen en papier voor mij en moest ik de volgorde van aankomst en de gelopen eindtijd noteren van de atleten die finishten. Maar ik had werkelijk geen idee wat mij te wachten zou staan bij zo’n wedstrijd. (lachend). Bij de volgende afstand kwam er gelukkig versterking.
Alleen de eerst aankomenden werden na de wedstrijden bekendgemaakt en ontvingen hun prijs. Daarna nam ik de uitslagenlijsten mee naar huis om alle lijsten uit te werken. Als er atleten waren die een uitslagenlijst wilden hebben stuurde ik die per post na. Daar was ik dan de hele zaterdagavond wel mee bezig. Je kunt het je nu allemaal niet meer voorstellen.

Och, jee, wat een werk….
Ja, en dan stuurde ik de uitslagen van de wedstrijd naar de krant: de Sallander, de Toren, Dedemsvaartse Courant, Zwolsche Courant.

Deed je nog meer.
(lachend) Ja, als de wedstrijd afgelopen was dan verzamelde ik alle startnummers en die nam ik mee naar huis om ze af te poetsen en keurig op volgorde te leggen zodat we deze de volgende keer weer konden gebruiken.  

Hoelang was jij bestuurslid van Spurt’88.
Vanaf de oprichting tot mijn afscheid tijdens de ledenvergadering van 1996. Maar de clubkrant heb ik nog tot 1999 gemaakt. Kijk, ik heb ze allemaal nog. (Paulien laat een enorme stapel Spurt kranten zien). Daarna hadden steeds meer mensen de beschikking over internet en verving de digitale nieuwsbrief de papieren clubkrant.

Deze clubkranten, want het zijn er zeer veel, heb jij die allemaal gemaakt.
Ja. De samenstelling van de clubkrant ging het eerste jaar nog volledig handmatig. Stukjes schrijven op de typemachine, het ouderwets knip- en plakwerk. Het kopiëren/nieten/vouwen. Vaak was het nachtwerk. We hadden een eigen bedrijf dus je moest ergens de tijd vandaan halen. Maar goed, ik heb het altijd met heel veel plezier gedaan, het was gewoon leuk om te doen.

Pfff…, wat een werk, én ik sta er van te kijken wat jij allemaal bewaard hebt….
Ik heb alle edities van de Spurt’88 clubkrant nog, ik heb ze allemaal bewaard. En ik heb er nog meer want ik heb alle exemplaren dubbel, inclusief de Spurt’88 jubileum krant. Ze staan al jaren op zolder maar omdat jij vanmiddag kwam heb ik ze tevoorschijn gehaald.

Bij de Banthumloop was jij ook ooit betrokken, toch?
Ja, dat klopt. Het waren enkele Spurtatleten uit Bergentheim die de Banthumloop bedachten.

vlnr: Jonathan Deemter, Adri Deemter, Erik Post, Jeanet Mulder, Berry Compagnie, Arend Ramaker, Henk Buitenhuis, Paulien Westbroek en Jan Mulder

Was jij bij de allereerste Banthumloop betrokken?
Ja, de eerste paar edities hebben we geholpen bij de inschrijving en de tijdwaarneming. Wij werden gevraagd om te assisteren bij het opstarten zodat het wiel niet opnieuw uitgevonden hoefde te worden. Dat deden we dus, maar ik moet zeggen, er kwamen al snel heel enthousiaste mensen uit Bergentheim bij hoor en was onze hulp niet meer nodig. De eerste keer dat ik de tijdwaarneming van de Banthumloop deed, dacht ik wel: als dit maar goed gaat! Het startschot zou gegeven worden middels het afschieten van een bal uit een melkbus met carbid en dat is toch iets anders dan het startpistool dat we gewend waren. Maar door de enorme knal drukte ik van schrik mijn stopwatch in, dus het kwam helemaal goed.

Paulien als jurylid op de vrachtwagen

Zijn er nog meer hardloop wedstrijden waaraan jij hebt meegeholpen.
De Samenloop, die werd samen met Tornado georganiseerd en was een wedstrijd over 5 km, 10 km en 21,1 kilometer voor lopers en wheelers. De start was vanaf  Sporthal de Kamp in Baalder. De route ging door heel Hardenberg en richting Radewijk en weer terug naar de finish in Baalder. Het jaar daarop waren start en finish vanuit de Beek in Baalderveld. Het was een heel bijzonder evenement en ik weet eigenlijk niet of het nog een vervolg heeft gekregen. Ook herinner ik me nog heel goed De Vredesloop van 1990.
De Vredesloop is een estafetteloop op bevrijdingsdag vanuit Wageningen. Het vredesvuur wordt vanaf hotel de Wereld naar de woonplaats van de deelnemende verenigingen gebracht. Hier ging een nauwkeurige planning aan vooraf omdat steeds nieuwe lopers-teams vanuit Hardenberg naar de afgesproken wisselpunten kwamen. Ook het uitzetten van de route was een karwei waaraan door verschillende mensen heel wat uren besteed zijn. In 1995 was ik voor de laatste keer betrokken bij dit indrukwekkende evenement.

Uiterst links Paulien Westbroek tijdens de vredesloop van 1995. Direct naast Paulien zie je Giny Gort, 4e van rechts Ans Timmerman en 3e van rechts Henny Berends

En wedstrijden? Heb je wedstrijden gelopen?
Nee, ik heb nooit wedstrijden gelopen. Ik heb wel jury cursussen gedaan om wedstrijden te kunnen jureren. Ik heb dat veel gedaan in o.a. Enschede, Hengelo, Eibergen, Haaksbergen bij de technische atletieknummers, ook omdat mijn kinderen de technische nummers beoefenden. Mijn kinderen stopten op een gegeven moment met atletiek en ik ging door, want ik vond het hartstikke leuk om te doen. Zo weet ik nog dat we tijdens een jury cursus moesten leren klokken. Door middel van een soort stoplicht dat steeds versprong moest je op het juiste moment de stopwatch indrukken met de bedoeling dat je dan allemaal dezelfde tijd klokte. Sommigen vonden dat heel lastig, want het kwam héél nauwkeurig allemaal. Ja, nu kan men zich er geen voorstelling van maken met al die elektronische mogelijkheden, maar toentertijd ging het allemaal handmatig. We klokten dan hardloopwedstrijden op de baan met meerdere mensen op een trap. Het gebeurde wel eens dat als er twee atleten vlakbij elkaar liepen, bij een jurylid de nummer 2 een snellere tijd had dan de nummer 1. Dat werd dan in overleg met de scheidsrechter gecorrigeerd. Maar het was leuk om te doen. We deden dit jury werk óók met het idee dat als we ooit een eigen atletiekbaan zouden hebben we dan via ons netwerk binnen het jurywereldje gemakkelijker mensen konden benaderen om ons te helpen.

Oké, nou de atletiek baan is er inmiddels.
Ja, het is fantastisch dat het uiteindelijk gerealiseerd is.
Wist je dat er in de beginjaren meer atleten waren die de technische nummers beoefenden dan loopgroepleden? Ik weet niet hoe de verhoudingen nu zijn, maar toentertijd waren we één van de weinige atletiekverenigingen waar de lopers in de minderheid waren.

Hoe kijk jij terug op jouw Spurt tijd?
Het was een mooie tijd. Ik bewaar er heel goede herinneringen aan.

Ben jij nog op enige wijze betrokken bij Spurt?
Nee.

Volg jij de atletiek in het algemeen nog?
Zijdelings.

Je wandelt veel, hoeveel is veel?
Ik wandel hier dagelijks in de omgeving, heb het Pieterpad gelopen en loop het nu met mijn kleinzoon. Het Drenthepad wandel ik met mijn zus. Wat is veel……

En de laatste vraag om mee af te sluiten luidt altijd; en Spurt’88? Volg jij Spurt nog?
Jazeker, dat blijft!