Er liep eens een Spurter…. is een serie terugblikken over én met personen die ooit Spurt lid waren. Bij Atletiekvereniging Spurt’88 (opgericht in 1988 zoals U weet) wordt dus al ruim 33 jaar hardgelopen in en om Hardenberg. MAAR… Hoe ontstond de AV Spurt’88 nou? Wie waren die atleten van het eerste uur? Waar liepen ze? Met wie liepen ze? Hoe ging dat in de jaren tachtig en negentig bij Spurt’88? Maar bovenal; waar zijn ze gebleven die Spurters van weleer? Welke herinneringen hebben ze nog aan de jaren dat ze hardliepen? Doen ze vandaag de dag überhaupt nog aan hardlopen? En zijn ze nog steeds Spurt lid? Om daar een antwoord op te krijgen zocht de auteur naar voormalige atleten die ooit bij Spurt liepen. En hij vond ze, deze Spurters van weleer. Hij zocht ze op, en haalde met deze voormalige atleten aan de hand van zorgvuldig bewaard gebleven medailles, foto’s en krantenknipsels oude herinneringen op uit vervlogen tijden.

Voor deze terugblik van: Er liep eens een Spurter…. werd er koers gezet naar Ane.

Daar in Aone onder de rook van Gramsbarg'n, gaan ‘we’ terug in de Spurt tijd met Marinus en Sanne Woertink. Bij binnenkomst liggen er op tafel twee vuistdikke plakboeken met krantenknipsels en foto’s waarvan sommige foto’s in de vorige eeuw gemaakt zijn.

De serie terugblikken van: Er liep eens een Spurter…. beginnen altijd met de vraag: “Eens een Spurter altijd een Spurter” geld dat ook voor jullie? Ik bedoel: lopen jullie nog?
MARINUS; Beginnen? Euh, we beginnen met een kop koffie…, melk en suiker erin?

Oké, doe maar ’n bakkie. Maar euh…, lopen jullie nog?
SANNE; Nee. Ik niet meer, nee.
MARINUS; Nee. Nou; ik probeer het nog wel een beetje, maar ik heb zeg maar wat andere hobby’s bij de hand. Dus euh…, nee.

Hoe is het hardlopen bij jullie ooit begonnen?
SANNE; Omdat mijn vader vroeger liep, ja en toen gingen we wel eens mee naar wedstrijden om te kijken. Ach, en toen vond ik het wel leuk om het zelf ook te doen, want het hardlopen ging gelijk wel goed eigenlijk dus toen bleef ik het leuk vinden zeg maar.
MARINUS; Ik heb altijd gevoetbald, en bij de voetbal ging mij het lopen toentertijd zeg maar behoorlijk goed af. En bij de Cooper testen enzo was ik altijd bij de eersten, nou en toen had je Zaterdag’s wel eens van die loopjes waar ik dan aan mee ging doen. Volgens mij is het ooit begonnen met de Stoetenslagh cross, volgens mij, dat ik daar eens op een Zaterdagmorgen aan meegedaan heb en van het een kwam het ander, zeg maar. Ach, en dat ging mij daar eigenlijk ook wel goed af, en op zo’n manier is het een beetje begonnen.

Ging Sanne toen al mee?
MARINUS; Nee, toen was Sanne er nog helemaal niet.

Marinus, liep jij ook al vóórdat Sanne Spurt lid was?
MARINUS; Ja, nou voetbal dus, en toen begon het lopen, en op een gegeven moment kocht ik een racefiets, toen kreeg ik daar aardigheid aan.

Hoe kwamen jullie destijds in aanraking met Spurt?
MARINUS; Hoe kwam ik bij Spurt? Ja, misschien ook door de loopjes, dat je daar weleens mensen sprak die Spurt lid waren, en dat die zeiden van euh…, goh, kom ook eens ’n keertje bij ons trainen. Het lopen daar ging het eigenlijk om zeg maar, maar euh…, het sociale, dat speelt ook wel mee vind ik. En dat het bij Spurt wel gemoedelijk ging dat sprak mij wel aan.

En Sanne, hoe ging dat destijds bij jou?
SANNE; ’T-ja; ik was nog heel jong toen ik het hardlopen wel leuk vond. Ik kwam niet gelijk in een loopgroepje, of zo…, dat was er toen nog niet. Ik heb eerst echt gewoon op atletiek gezeten. Ja, ik was nog heel jong en euhm…, of dat ik van school euhm…, door iets van ‘kies je sport’ of zoiets, dat je een keertje kon meetrainen zeg maar, en dat ik het hardlopen wel leuk vond. Ik weet het eigenlijk echt niet meer.

Wanneer waren jullie Spurt lid?
SANNE; Pffff…, ja nou, (pakt een plakboek) kijk; hier heb ik een foto van Februari 1999, dit is een foto van één van mijn eerste wedstrijden, en daarop zie je dat ik al een Spurt pakje aanheb, dus toen was ik al lid. Ik moet dus 7 jaar geweest zijn waarop ik lid werd. Ennnn…, (nadenkend) ik denk dat ik zo’n jaar of 5, misschien 6 jaar Spurt lid ben geweest. Van Spurt’88 ben ik toen overgegaan naar HAC’63 in Hoogeveen, omdat toentertijd bij HAC’63 de faciliteiten beter waren. Daar in Hoogeveen hadden ze een atletiekbaan, vandaar.

MARINUS; Niets ten nadele van Spurt hoor, maar toen Sanne bij Spurt trainde, dat was op het sportpark van Hardenberg’85 in Baalderveld, toen was er een 60 meter baan en meer eigenlijk niet. Ja, je trainde eigenlijk op het voetbalveld zeg maar. En euh…, in de periode dat Sanne Spurt lid was, was ik ook Spurt lid. Toen Sanne in Hoogeveen ging lopen werd ik als ouder eigenlijk als vanzelfsprekend ook lid van HAC’63. Het was écht niet zo dat het bij Spurt niet goed was hoor, maar zoals ik net al zei; bij HAC waren de faciliteiten nét even wat beter.
SANNE en MARINUS in koor; Bij Spurt heb ik een hele mooie tijd gehad.
MARINUS; de situatie bracht dit gewoon voort, het was niet anders, je probeert het beste voor je kind te doen, toch? (de auteur lachend… of waren de faciliteiten er voor jou ook beter, Marinus?) Marinus lachend…, ha, ha, ha, nee hoor, voor mij veranderde er niet veel, ha, ha.

Sanne Woertink  (startnummer 44) en Marleen Herbert (startnummer 41) net na de start van De Printer Klepperstadloop

Wie was er destijds trainer bij Spurt? Bij wie trainden jullie?
MARINUS; Volgens mij bij Lidy Platel. En euhm…, goh, dat is ook alweer zoveel jaar geleden zeg. Ik herinner mij wel dat we zomers altijd naar de Oldemeijer gingen, en in de wintermaanden liepen we een beetje door Hardenberg heen.

SANNE; Ja, dat was bij mij in die tijd bij José, maar ik weet haar achternaam niet meer...
MARINUS; Kappert, dat moet José Kappert geweest zijn.
SANNE; Ja, José, dat was echt in de atletiek tijd zeg maar. Toen ik later bij een loopgroepje kwam was dat euhm…, Adrie Deemter.
MARINUS; maar euhm…, wacht eens…, heb jij ook nog training gehad van Cor Bronk? Want Spurt en ACO uit Ommen deden die toen dingen samen? Trainden die toen samen?
SANNE; Pfff… volgens mij…, zat ik bij Spurt van m’n zevende tot m’n dertiende, ik was nog zo jong, ik weet het allemaal niet goed meer, het is zo’n 20 jaar geleden hé.

En als Sanne ging trainen dan moest vader of moeder mee met de auto naar de training en dan was het een uur wachten geblazen? Of hoe ging dat?MARINUS; Ja, ja, nou toen bij Spurt, dan bracht ik SANNE er naartoe en dan ging ik weer naar huis. En een uurtje later werd je dan weer opgehaald. Ach, Baalderveld, dat was vlakbij, dat was nog wel een keer te doen hoor. Maar later, bij HAC, ja toen wachtte ik wel ja. En weer wat later, toen de trainingen van Sanne echt op het lopen gericht waren, toen zaten we in dezelfde groep zeg maar. Liep ik gewoon mee met de groep.

Wat is jou bijgebleven uit de tijd dat je bij Spurt trainde?
SANNE; De gezelligheid…, het was gewoon een leuke groep. Ik ging toen veel met Manon om…, en dat was wel echt in die Spurt tijd. Want wij zaten allebei bij Spurt… en euhm…, we zaten in het zelfde groepje, ook Marleen zat erbij…, en euh…, ik weet niet wie er verder allemaal bij zaten…, maar sowieso met Marleen en Manon in die Spurt tijd. Ook dat we samen naar wedstrijden gingen enzo. We waren vroeger ook vriendinnetjes van elkaar, en dat we na de wedstrijden bij elkaar logeerden, dat zeg maar.

Sanne (startnummer 44) met Marleen Herbert op het podium tijdens de prijsuitreiking van de Printer Klepperstadloop

MARINUS; En dat hadden wij als ouders zijnde ook wel, weet je. Ik liep dan, en Bernhard (de vader van Marleen en Manon) die liep dan ook wel eens een wedstrijd. Net als nu waren er dan eerst de wedstrijden van de jeugd en daarna de wedstrijden voor de senioren, nou en dan maakten we er een leuk, sportief dagje uit van, zeg maar. En wat later, toen Sanne dan meer de 5 kilometer wedstrijden ging lopen, dan liepen wij daarna de 10 kilometer.
SANNE; Het was echt een Zaterdagse uitje zo samen met mekaar, en dan trokken we eigenlijk wel de hele Zaterdag met elkaar op enzo.
MARINUS; En dat ik met Wim Matel naar de Spurt trainingen ging. De ene week reed ik de andere week nam Wim de auto mee.

Wat was jou eerste hardloop wedstrijd? Wat weet je er nog van?
SANNE; De Klepperstadloop denk ik. Wat ik er nog van weet? Ik weet nog dat ik de snelste was van iedereen, óók van de jongens.
JOKE; (moeder van Sanne) Ja; de Klepperstadloop, dat was jou eerste hardloop wedstrijd.
We waren bij de Klepperstadloop omdat Marinus er liep, en jij zou eigenlijk niet meedoen, maar toen we er eenmaal waren wilde jij perse meedoen. Jij had nog geeneens hardloop schoenen, je liep de wedstrijd op gewone schoenen.
SANNE; Ja, (lachend) én winnen hé.

Heb je veel wedstrijden gelopen?
MARINUS; Ja, eigenlijk wel ja. In de periode dat Sanne liep zeker wel ja.
SANNE; Elke Zaterdag wel, elke zaterdag gingen we wel ergens een wedstrijd lopen. En dan gebeurde het ook dat: als er in de zomermaanden op Woensdagavond een wedstrijd was en op Vrijdagavond zeg maar de Banthumloop, en dan op Zaterdag ook ergens een wedstrijd die je niet wilde missen, nou dan liep je er drie in een week.

Welke afstand liepen jullie meest?
MARINUS; ik meestal de 10 kilometer, en Sanne meest de 5 kilometer.
SANNE; in het begin, de eerste jaren bij de jeugd liep ik de 1 kilometer of de 2 kilometer, later toen ik iets ouder was liep ik meestal de 5 kilometer, de 5 was eigenlijk wel mijn afstand, ja.
MARINUS; Voor de 10 was je ook nog te jong, het moet wel verantwoord zijn hé.

Sloegen jullie makkelijk een training over of ging je door weer en wind trainen?
MARINUS; We sloegen nooit een training over, en Sanne ook niet nee.

Sanne, hoe vaak trainde jij per week?
SANNE; in het begin bij Spurt, toen ik nog heel klein was, één keertje in de week.

En jij Marinus?
MARINUS; Ik trainde één keer per week bij Spurt.
SANNE; Later bij HAC, toen ik in een loopgroep ging lopen, toen ging ik wel meerdere keren per week trainen.
MARINUS; Ja, of jij kreeg een schema mee waarop je thuis kon trainen.

En toen begon jij wedstrijden te winnen, hoe was dat? Vond je dat stoer, cool?
SANNE; Dat vond ik wel knap van mijzelf, ik vond het wel leuk allemaal. Ja… euhm…, ik vond het wel leuk om ergens de beste in te zijn, weet je. Maar als ik een wedstrijd ging lopen dan was ik voor de wedstrijd wel zenuwachtig hoor.

Sanne met enkele medailles en gewonnen bekers

Wat zeiden jou vriendinnetjes op school als je zei: ik ga vanavond daar en daar een wedstrijd lopen?
SANNE; Nou, ze vonden het uiteindelijk allemaal wel heel knap enzo dat ik zo goed kon lopen. En euh…, en als we dan eens een sportdag hadden dan was de laatste onderdeel altijd de estafette, en daar mochten de aller snelsten dan aan meedoen, en ja.., dan liep ik dus mee.

Als er bekenden langs het parcours stonden, zag jij die ook?
SANNE; ik denk dat ik daar niet op lette, nee. Wel keek ik altijd waar mijn ouders stonden. En als ik dan langs kwam dan wilde ik weten hoe groot mijn eventuele voorsprong was, zeg maar. Ik wilde altijd zekerheid hebben van euh, kan ik nog winnen, hoever lig ik voor.

Aan welke wedstrijden bewaar jij mooie herinneringen, welke wedstrijd is jou bijgebleven?
SANNE; De Klepperstadloop was voor mijn gevoel wel de mooiste wedstrijd, ook omdat het in de buurt was. Deze heb ik meerdere keren gelopen en óók gewonnen trouwens. In het begin was de start nog daar op die brug bij de Troubadour. Ik weet nog dat ik ooit eens bij de start, het was er heel druk met deelnemers, dat ik bij één van de Klepperstad lopen een keertje in het gedrang van de start, ben gevallen. Ik ging altijd vooraan staan want ik wilde graag winnen, nou en toen viel ik dus met als gevolg dat er verschillende atleten over mij heen vielen. Dat was trouwens de eerste én enigste keer dat ik bij het hardlopen gevallen ben. Ja, de Klepperstadloop was altijd wel een wedstrijd waar ik naar toe leefde zeg maar. Ja, en later ook wel de Hardenberg City-run, Lichtstadloop, Banthumloop.

MARINUS; Een mooie herinnering van mij aan een hardloop wedstrijd was wel die van de Lichtstadloop in Gramsbergen. Het moet één van de eerste Lichtstadlopen zijn geweest, want ik voetbalde toen nog, en ik besloot om er aan mee te doen. Volgens mij was het toen nog niet zo’n grote wedstrijd, en was het een regionale wedstrijd met deelnemers uit deze regio. Ik weet het nog goed, want ik won hem namelijk. Wim Matel werd er toen 2^e. Goh…, hoeveel jaar zal dat wel niet geleden zijn zeg?…
SANNE; Ook Egmond aan Zee vond ik wel leuk, omdat er altijd de gezelligheid was van een heel weekend weg.
MARINUS; Ja, zo’n weekend Egmond aan Zee, dat waren mooie sportieve weekenden. Maar waar ikzelf mooie herinneringen aan bewaar zijn de hele Marathon en Triatlon wedstrijden waar ik aan meedeed. Want daar train je een hele lange periode voor, en dan op de wedstrijd dag zelf, als je dan met een voldaan gevoel finisht dan kijk ik daar wel met mooie herinneringen op terug. Al die uren die je ervoor getraind hebt…

Verder nog leuke wedstrijd herinneringen?  
MARINUS; Och, pfff…, even denken hoor…, euhm…, jawel. Ooit deden we mee aan die cross wedstrijden van de Zwarte Dennen Cross daar bij Staphorst. Dat was volgens mij een competitie bestaande uit 4 wedstrijden. En dat was altijd in de wintermaanden, en koud dat het er soms was! Je kon je er niet douchen en opwarmen! En dan moest je wachten op de prijsuitreiking… ’T-ja,  je moest er wat voor over hebben hè.
SANNE; Ooit heb ik eens in het maandblad Runnersworld gestaan. Ging de fotograaf van Runnersworld naar een hardloop wedstrijd en daar nam hij dan een foto van een pupillen wedstrijd en plaatste deze in de Runnersworld, en als de gefotografeerde dan reageerde dan kreeg hij of zij een muts toegestuurd.

En ik heb ooit eens meegedaan aan de Zandstuve bosloop, en toen liep ik met nog een meisje voorop en toen verloor ik mijn hardloopschoen, die bleef achter in de blubber. Ben ik op één schoen doorgelopen. Ik dacht; als ik nu stop, dan win ik in ieder geval niet. Na de wedstrijd ben ik over het parcours terug gegaan om mijn hardloopschoen in de modder te zoeken. 
MARINUS; ja, dat was volgens mij ook zo’n wedstrijd waar er niet gedoucht kon worden. Dat was bij de scouting dacht ik.

Ben jij ooit tijdens een wedstrijd uitgestapt?
SANNE; Uitgestapt? Nou…,, misschien als ik pijn voelde, maar anders niet nee.
MARINUS; ik heb nooit gedacht van euh…, nu stop ik ermee of zo. Nee, als je geblesseerd raakt dan moet je wel stoppen, maar gewoon opgeven, dat nooit.
SANNE; Oh, en ik heb een keertje met een NK meegedaan, een NK veldloop, en toen was er een loopster achter mij die haalde met haar spikes mijn kuit open. Maar ik heb de wedstrijd wel uitgelopen. Na de finish zag ik dat mijn onderbeen onder het bloed zat, de kuit lag flink open, ik heb er een litteken aan overgehouden, deze is nog steeds te zien.
MARINUS; Dat kon wel eens tijdens de Warandaloop in Tilburg gebeurt zijn.

Sanne (startnummer 605) tijdens de NK-cross in Gilze-Rijen in 2009

Weet je nog jou pr tijden?
SANNE; 18:22 op de 5 kilometer in Dalfsen. En ik heb één keer een halve marathon gelopen, dat was in Egmond aan Zee die halve liep ik in: 1 uur en 31 minuten. Van de 10 kilometer weet ik het zo niet meer, dat zou ik dan moet op zoeken. Pfff…, (ondertussen zoekend in een plakboek) ik weet nog dat ik de 10 km ooit onder de 40 minuten heb gelopen, dat wel.
MARINUS; (heeft zijn huiswerk goed gedaan, hij had het namelijk al opgezocht) de 5 kilometer heb ik ooit ’n keertje in: 18:16 gelopen, de 10 km ooit in: 39 minuten en mijn snelste Marathon liep ik in Zwolle in: 3 uur en 18 minuten. Dat was met een finish in het centrum van Zwolle.

Heeft een van jullie ooit een Marathon gelopen?
SANNE; Nee, ik niet.
MARINUS; Jawel, ik heb onder andere 5 keer de Rotterdam Marathon gelopen, waarvan de snelste in 3 uur en 24 minuten, en de Marathon van Zwolle. Ik heb dus in totaal 6 keer een Marathon gelopen. En ik heb 3 keer meegedaan aan de hele Triatlon van Almere. (de hele Triatlon is: 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen, en 42,2 kilometer hardlopen.)

De hele Triatlon van Almere, wanneer was dat?
Dat was in de jaren negentig. Naar Almere daar gingen we op de Vrijdagochtend al naar toe met de caravan, en dan hadden we een plekje op een camping. En dan bij aankomst gingen we gelijk door om het startnummer op te halen. Ja, want de start was op Zaterdag, je starte om een uur of zeven in de ochtend.

Marinus Woertink tijdens de finish van de (hele) triathlon in Almere in 1993

Aan welke van de drie hele Triatlons van Almere heb jij de mooiste herinneringen?
MARINUS; Nou, dat was toch wel aan de Triatlon van Almere van 1993. (Marinus laat een finish foto zien) kijk, hier loop ik net onder de finish boog door, eindtijd: 10:38:31. Omdat ik zeer tevreden was met mijn eindtijd, vindt ik deze toch wel de mooiste.
JOKE; volgens mij was jij in dat weekend ook jarig, toch?
MARINUS; Dat kan maar zo…, de hele Triatlon van Almere was altijd begin September, dus.

De Rotterdam Marathon, waarom juist deze Marathon 5X gelopen?
MARINUS; Nou, omdat je dan met een bus naar Rotterdam kon, en dat werd geregeld door atletiekvereniging ACO uit Ommen. Je kon bij ACO instappen, dan ging de bus naar Raalte en Zwolle, meen ik, en daar stapten dan ook atleten in de bus, en dan ging het rechtstreeks naar Rotterdam. En ná de Marathon stond de bus klaar om de atleten weer naar huis te brengen, relaxed toch.

Wat was jou mooiste Marathon? En waarom?
MARINUS; de mooiste Marathon? Ja, dat waren toch wel die van Rotterdam, zo grootst, en machtig veel volk langs het parcours, goed georganiseerd ook.

Waarom zijn jullie gestopt met hardlopen?
MARINUS; ik meer omdat het zeg maar euh…, het euh…, ’t-ja, op een gegeven moment gaat de leeftijd een rol spelen bij het hardlopen hé. Ik bleef wel sportief hoor. Ik kon mijn ei wel kwijt in het fietsen en schaatsen zeg maar.

SANNE; bij mij euhm…, ’t-ja, euh…, op Dinsdagavond moest ik altijd trainen en euh…, ik had een baan, en ik moest Dinsdagavond vaak werken, en ik zat toen bij HAC’63 in Hoogeveen in de selectie groep en ik moest steeds vaker de selectie trainingen bij de loopgroep overslaan. Op een gegeven moment komen er andere snelle atleten die wél alle trainingen aanwezig zijn. En omdat ik dus eigenlijk steeds trainingen miste, werd de motivatie minder en euh…, ja je wil nog wel wedstrijden winnen, want met minder neem je ook geen genoegen, en op een gegeven moment werd de animo om te trainen ook steeds minder, en hierdoor kwam er een moment waarop ik eigenlijk geen plek meer had in de selectie groep…. En dan komt er vanzelf een moment waarop je denkt: laat maar, het is wel mooi geweest zo. En zo werd het langzamerhand allemaal wat minder, het verwaterd gewoon, zeg maar.
MARINUS; En wat ook meespeelde, jullie hadden een huis, waar jullie mee aan het verbouwen waren, dat speelde ook wel mee hoor.
SANNE; Ja.

Sporten jullie vandaag de dag nog? En welke sport dan?
MARINUS; (vragend) Nou, hoeveel tijd heb jij? (lachend) Ja, ik sport nog steeds. Ik zwem op de Maandagavond, en verder in de wintermaanden schaats nog 2 keer per week. Dit doe ik op de Woensdagavond en op Zondagmorgen. Nou, en dan pak ik de racefiets er nog wel eens bij. Ik ben nog wel bezig, maar dan recreatief. Niet meer zoals vroeger toen ik nog 20 uur trainde per week, dat is er nu niet meer bij. Trouwens dat lukt ook niet meer hoor, ik bedoel qua herstel enzo. Je komt toch op een leeftijd dat, als je om je heen kijkt, en dat je dan steeds vaker tot het besef komt dat je blij mag zijn dat je nog kunt sporten, zeg maar.

En Sanne, sport jij nog?
SANNE; Nou, om eerlijk te zijn: ik sport eigenlijk helemaal niet meer.

Denken jullie wel eens; ik zou eigenlijk weer moeten beginnen met hardlopen/sporten?
MARINUS; Ach, ik probeer het een enkele keer wel eens hoor. Trek ik m’n hardloop kleren aan en dan een klein rondje in een rustige tempo. Misschien straks als ik met pensioen ben dat ik het weer op ga pakken. Ach, ik schaats nog, af en toe fietsen, zwemmen, ik sport genoeg hoor. Maar jij Sanne, jij zou met het hardlopen zo weer kunnen beginnen…, toch? Ik bedoel; geen kilo te veel, hoor.
SANNE; Oh, ik zou zeker weer eens moeten beginnen, maar dan moet ik eerst thuis alles geregeld hebben. Nu heb ik er geen tijd voor. Er zijn intussen twee kleine kinderen, werk, als ik wil lopen dan moet ik oppas regelen, en het huis is nog niet af. We hebben namelijk een oude woonboerderij gekocht, en die hebben we zelf helemaal opgeknapt, mijn man is timmerman, die kan heel veel zelf. Er moeten nog een paar kleine dingetjes in huis gebeuren en dan is het klaar.

Volgen jullie het hardlopen in het algemeen nog?
MARINUS; Nou, ik kijk nog wel eens in de Toren bij de sportuitslagen om te zien of er Spurters ergens op het podium staan.  
SANNE; Nou, sommige sporten volg ik wel ja. Bijvoorbeeld de Nederlanders, of tijdens de Olympische spelen als Sifan Hassan moest lopen, of Max Verstappen.

En de laatste vraag, om mee af te sluiten; En Spurt’88? Volgen jullie Spurt nog?
MARINUS; Nou ja, de Toren, en op Maandagavond als ik in Hardenberg om een uur of zeven uit het zwembad kom, dan zie ik nog wel eens een loopgroepje voorbij komen. Ik zie dan wel dat er best veel atleten actief zijn op zo’n Maandagavond.
SANNE; Ja, als er wat geplaatst wordt op Facebook of Instagram dan zie ik dat wel. Het is sowieso leuk om te lezen als een Spurter het goed heeft gedaan.
MARINUS; Afsluiten? We sluiten af met een flesje bier dacht ik. Wil jij er ook eentje?

De auteur was snel over te halen en zegt; ach doe der maar eentje dan.
MARINUS én de auteur terwijl ze het glas heffen: PROOST; op die goeie ouwe tijd!