Het rondje Vecht begint, na meer dan een half jaar in mijn eentje lopen door de Covid-19 perikelen, stierlijk te vervelen. Op zoek naar een alternatieve route stuit ik op een bericht op facebook van de gemeente Hardenberg. Er staat dat de Cooperbaan er weer helemaal klaar voor is. Overhangende struiken zijn gesnoeid en paaltjes en stenen zijn voorzien van een likje verf. Cooperbaan, is dat niet vernoemd naar de man die de Coopertest heeft geïntroduceerd? Een test voor militairen om ze fysiek te testen en bestaat uit 12 minuten zo hard mogelijk lopen.

De afstand die je aflegt bepaalt ruwweg hoe het er conditioneel met je voorstaat. Na enig gezoek vind ik op internet de locatie. De route start aan de Bosweg en voert door het Gemeentebos. Aan het begin van de route wordt in hoofdletters vermeld dat de baan bestemd is voor gezonden die de lichamelijke conditie willen testen of verbeteren. Een uitleg van de Coopertest is zelfs op het bord vermeld. Ik ga op verkenning en volg de paaltjes met witte koppen en grote zwerfkeien met daarop de 100 meter afstanden. Het is een prachtig bos met onverharde en enigszins slingerende bospaden. Of het nou zo geschikt is voor een Coopertest betwijfel ik, maar het bosje, zo lekker dicht bij Hardenberg, staat me wel aan. Na een rondje van 1 kilometer bereik ik het beginpunt en besluit om ook de afslagen, die ik onderweg zag, mee te nemen in de volgende ronde. Er is zelfs een slingerpad met de naam Anton Heijnenpaadje en op het heideveldje ontdek ik stilistisch gevormde schapen. Uitkomend op de Riet volg ik de asfaltweg om het perceel en bij een vijfsprong kom ik op de Bosweg terecht. Een minuutje later sta ik weer bij het bord. Ik prijs me gelukkig dat ik deze plek ontdekt heb. Het terrein is enigszins grillig en ik moet me concentreren op de wisselende ondergrond en het slingerende parcours. Dat maakt het juist interessant en ik heb hard gelopen zonder de drang om mezelf te testen. De Coopertest doe ik nu zeker niet. Later misschien of ook niet. Ik voel me namelijk gezuiverd, heb genoten en ben alle sores even kwijt. Het gemeentebos heb ik omarmd, ga er rennen en wandelen en beveel het ieder aan, ontdek het en geniet.

 Gerben de Harder