Er liep eens een Spurter ... Bert de Lange

In Er liep eens een Spurter…. komen oud Spurt’88 leden aan het woord. In deze zesde terugblik neemt Bert de Lange U mee naar het einde van de jaren negentig en het begin van de twintigste eeuw.

Er liep eens een Spurter…. is een serie terugblikken over én met personen die ooit Spurt lid waren. Bij Atletiekvereniging Spurt’88 (opgericht in 1988 zoals U weet) wordt dus al ruim 33 jaar hardgelopen in en om Hardenberg. MAAR… Hoe ontstond de AV Spurt’88 nou? Wie waren de atleten van het eerste uur? Waar liepen ze? Met wie liepen ze? Hoe ging het hardlopen in de beginjaren bij Spurt’88? Maar bovenal; waar zijn ze gebleven die Spurters van weleer? Welke herinneringen hebben ze nog aan de jaren dat ze bij Spurt hardliepen? Doen ze vandaag de dag überhaupt nog aan hardlopen? Om daar een antwoord op te krijgen ging de auteur op zoek naar voormalige atleten die ooit eens bij Spurt liepen. En hij vond ze, deze Spurters van weleer. Aan de hand van zorgvuldig bewaard gebleven foto’s, krantenknipsels, medailles en eventueel gewonnen bekers worden er oude herinneringen opgehaald en nemen zij u mee naar vervlogen tijden.

In deze terugblik van: Er liep eens een Spurter…. komt Bert de Lange aan het woord. Een afspraak was snel gemaakt. Deze keer blijven “we” in Hardenberg, in de Marslanden om precies te zijn. Bij binnenkomst staat er al een schoenendoos binnen handbereik op tafel met hierin de zorgvuldig bewaard gebleven foto’s en enkele mini-disc schijfjes met hierop foto’s van hardloop wedstrijden waar Bert ooit eens aan meegedaan heeft. Nadat er een lekker kopje koffie is ingeschonken kan er begonnen worden met het terugblikken op het hardloopleven van dominee Bert de Lange.

De serie terugblikken van: Er liep eens een Spurter…. beginnen altijd met de vraag:

”Eens een Spurter altijd een Spurter” geld dat ook voor jou Bert? Ik bedoel: loop jij nog?
Ja, ik loop nog steeds. Ik probeer toch wel 3 keer in de week te gaan hardlopen. Straks is de Vrieling Hardenberg City-run en daaraan wil ik weer meedoen met de halve marathon, dus dan moet je toch wel lopen hè, anders wordt het niks…

Er wordt dus nog steeds hardgelopen, kijk daar kunnen we wat mee, maar… je loopt niet meer bij Spurt?
Nee, niet meer bij Spurt. Weet je, ik vond het bij Spurt altijd wel heel gezellig, maar door mijn werk had ik s’avonds vaak andere verplichtingen. En het gebeurde steeds vaker dat ik er niet aan toe kwam om naar Spurt te gaan, dan dat ik er wel aan toe kwam om bij Spurt te trainen. Soms ben ik vier avonden bezig, wanneer moet je dan trainen? T-ja, overdag…, maar dan kun je niet in verenigingsverband trainen.

Hoe ben jij ooit met hardlopen begonnen?
Oh, ik deed altijd wel aan sport maar dat waren vooral teamsporten. Onder anderen heb ik  handbal gedaan en ook volleyballen heb ik veel gedaan. Op een gegeven moment werkte ik als dominee in Hijken [dorp in de gemeente Midden-Drenthe aan het Oranjekanaal] en daar zat ik met hetzelfde probleem, namelijk s’avonds geen tijd om in teamverband te trainen. En om toch een beetje ontspanning te hebben ging ik op zaterdagmiddag een uurtje hardlopen door het Hijkerveld. Alhoewel, teamsporten vond ik altijd wel heel leuk om te doen, en dan vooral de gezelligheid met elkaar. Als je in je eentje gaat hardlopen dan mis je dat. Maar goed; het in teamverband sporten ging mede door mijn werkzaamheden niet meer, dus ben ik langzamerhand overgestapt op het hardlopen. Een paar jaar later kwam ik in Oosterwolde [dorp in de gemeente Ooststellingwerf, Friesland] te wonen, en mijn kinderen gingen op zaterdagmorgen sporten in Appelscha waar ik ze naartoe bracht en een uurtje later weer ophaalde. Op een gegeven moment dacht ik; ik kan in dat uurtje dat ik met het heen-en-weer rijden bezig ben ook net zo goed besteden om zelf een uurtje te gaan hardlopen. Dus toen is het volleyballen definitief overgegaan in het hardlopen, zeg maar.

Hoe kwam jij destijds in aanraking met Spurt?
Pfff…, ’t-ja…, (Bert moet diep nadenken) euh…, ik denk door Henk Bosch, dat die het erover had dat hij bij Spurt hardliep, en dat ik ook maar eens een keertje mee moest komen. Ja, ik denk dat het zo begonnen is.

Welke periode was jij Spurt lid?
Van euhm…, 1997, want toen zijn wij hier komen wonen t/m 2004.

Was jij enkel een hardlopend lid of was jij ook op andere vlakken betrokken bij Spurt?
Ik ben een jaar of drie voorzitter geweest van de club. Dat zal zo rond de eeuwwisseling geweest zijn. Ik denk: 1999 t/m 2002 ongeveer. Verder heb ik nog een poosje de Website van Spurt bijgehouden met de clubrecords. Dit staat er nu niet meer op, de hele Website is intussen veranderd.

Hoe kijk je nu naar de atletiek bij Spurt?
Er ligt nu een prachtige atletiekbaan, met een mooi clubgebouw. Ik heb op de vrijdagavond wel eens met Freek’s Loopgroep meegelopen. Eerst een paar rondjes op de baan en dan de wijde wereld in. En op de baan, daar ben ik tijdens een duurloopje wel eens overgelopen. En dan de Mijnfysio Klepperstadloop en de Vrieling Hardenberg City-run vindt ik altijd wel leuk om aan mee te doen.

bert_tijdens_de_klepperstadloop_1.jpg
Bert tijdens de Klepperstadloop

Nam jij deel aan hardloop wedstrijden?
Ja, heel veel. Dat is eigenlijk nog net zo leuk als trainen. Het samen met een auto vol atleten  naar een wedstrijd rijden, beetje ouwehoeren, klagen dat er vandaag niet zo’n beste tijd inzit, want euh…, eigenlijk weinig getraind, beetje geblesseerd, bla, bla, bla…, en dan op de terug weg sterke verhalen vertellen, en dat het allemaal wel meeviel, ha, ha, ha. Ach, je kent het wel.

Wat was jou eerste hardloop wedstrijd? Wat weet je er nog van?
De allereerste was denk ik in Kampen, waar ik toentertijd studeerde, dat zal in 1987 geweest zijn dacht ik. Ging ik vaak met een buurjongen een uurtje hardlopen, een kilometer of tien, en op een gegeven moment zegt die jongen; ik ga meedoen aan de halve marathon in Kampen en jij kunt ook wel meedoen. Maar…, hij kon verschrikkelijk hard lopen veel harder dan ik. Maar goed, hij wist mij over te halen en ik deed mee. Nou, ik heb het gehaald maar ik was me daar toch kapot toen ik over de finish kwam… maar ik heb hem wél uitgelopen hè! Daarna heeft het hardlopen een tijd lang stilgelegen, waarna het begin jaren negentig weer langzaam op gang kwam.

Heb je veel wedstrijden gelopen?
Ja, wat is veel… In mijn Spurt tijd om de andere week een wedstrijdje denk ik. Ja, eens in de twee weken liep ik wel een wedstrijd. Mijn eerste wedstrijd sinds dat ik in Hardenberg woon was een hardloop wedstrijd in Westerhaar. Een wedstrijd van 10 kilometer. In mijn herinnering liep je 2,5 kilometer langs de N36 en dan aan de andere kant van de N36 weer 2,5 kilometer terug, en dit deed je twee keer en dan had je 10 kilometer gelopen. Volgens mij heeft Henk Bosch mij ermee naar toe genomen. Herman Weening en Freek Vosjan kwam je vaak tegen tijdens hardloop wedstrijden en Hennie Berends was er ook vaak bij.

Welke wedstrijd afstand liep jij het liefst?
De halve marathon vond ik de mooiste afstand. Bij de 5 of de 10 kilometer moet je gelijk diep en dit moet je dan maar zien vol te houden, en bij een halve loop je gemiddeld iets langzamer en dan kun je dit ook beter volhouden. Op een halve marathon keek ik eigenlijk altijd met een voldaan gevoel op terug. En euh…, de 27,5 kilometer van de Midwinter Marathon in Apeldoorn heb ik vaak gelopen.

bert_tijdens_de_oudejaarsloop_in_den_ham_1.jpg
Bert (nr 4) in de Oudejaarsloop in Den Ham

Aan welke wedstrijden bewaar jij mooie herinneringen?
Die van: Loopgroep Westerbork, euhm…, de: Midden Drenthe Loop in Zwiggelte. Een hele mooie loop door de bossen. (lachend) inschrijven in de showroom van de plaatselijke loonwerker [Kort landbouwmechanisatie], omkleden in de werkplaats, douchen bij de naastgelegen camping, ha, ha, ha, maar wél een prachtige omgeving om te lopen. En bij de halve marathon van de: AH Elzinga Reestrun van AV de Sprinter in Meppel, daar kwam ik regelmatig mensen uit Hijken of Oosterwolde tegen die er ook meededen. En bij de Utrecht Marathon kwam ik wel eens een middelbare schoolvriend tegen, hij woonde toen in Lisse maar liep ook de Utrecht Marathon, nou en dan ging je even bijkletsen.

En, heb jij ooit een Marathon gelopen?
Ja, ja. Ik heb voor 10 Marathons getraind, ben in 9 Marathons gestart, en heb 8 Marathons uitgelopen. 10 getraind, 9 gestart, 8 uitgelopen…, leg eens uit: Nou; ik zou een Marathon lopen maar op het einde van de voorbereiding raakte ik geblesseerd waardoor ik niet kon starten. En ik ben één keertje gestart op een Marathon maar tijdens deze Marathon na 35 kilometer uitgestapt omdat ik er gewoon geen zin meer in had... Oh, kan dat ook nog…? Het ging allemaal niet zoals ik gedacht had, want ik wilde nog één keertje mijn pr verbeteren maar dat ging gaandeweg de wedstrijd niet lukken, nou toen ben ik uitgestapt en met de bus terug gegaan naar de start/finish locatie. Bij de overige 8 Marathons waar ik aan de start heb gestaan ben ik dus gefinisht. (1X Steinfurt en 7X Utrecht).

Wat was jou eerste Marathon?
Mijn eerste Marathon was in 2001 en het was in Steinfurt, vlakbij Münster in Duitsland. Hier ging ik met Herman Weening en Freek Vosjan naartoe. Ik had er goed voor getraind. Freek had deze Marathon al eens gelopen en hij zei: Bert, maak je geen zorgen, het zijn drie ronden, drie vlakke ronden, het komt allemaal goed. Nou, das mooi dacht ik nog. Kwamen wij daar in Steinfurt, was het parcours aangepast, waren het twee ronden over heuvels geworden. (lachend) Nou daar hadden we dus niet op getraind, dat viel niet mee, ha, ha. En het was ook zó koud, met sneeuw op de weg enzo.

Wat herinner jij je nog van zo’n Marathon dag? Hoe zag zo’n Marathon dag eruit?
Naar Steinfurt gingen we 's morgens op tijd weg, Freek zijn vrouw reed. Ik liep mijn Marathons eigenlijk altijd op paasmaandag, want de meeste Marathons worden op zondag gelopen. Ja nou; dan heb ik eigenlijk altijd een dienst en paasmaandag ben ik vrij, dus vandaar. Bij de Utrecht Marathon heb ik 8 maal aan de start gestaan. Pfff…, (nadenkend) hoe zag zo’n dag eruit? Nou we gingen er vaak met meerdere Spurters naartoe. Meestal moest je mede Spurters oppikken en dus vroeg vertrekken om eventuele files te ontwijken. Euhm…, Albert en Henk Oldehinkel en Wim Ramaker reden wel eens mee…, en Freek was er altijd bij. Freek zorgde dan voor de bevoorrading. Hij stond dan op een van tevoren afgesproken plek langs het parcours met gel, sportdrank of drink bidon. Freek was daar nogal secuur op, op drinken enzo, dat je dit op tijd en voldoende deed, zeg maar. Ja, dan gaf Freek jou zo’n bidon met een gelletje eraan geplakt en dat moest je dan onder het hardlopen maar naar binnen zien te werken. Freek reed ook altijd terug zodat wij de benen konden laten rusten. Oh wacht, ik weet nog dat het ooit een keertje verschrikkelijk heet was tijdens de Marathon, er zat nog geen blad aan de boom en toen kwam ik met verbrande schouders thuis, ha, ha. Ja, dat is mij zeker twee keer overkomen.

Hoeveel en hoe trainde jij voor een Marathon?
Voor de meeste Marathons trainde ik 4 of 5 keer per week. Maar… in 2005, toen verhuisden we naar onze huidige woning, waar ik behoorlijk druk mee was. Ik had niet optimaal getraind maar wilde toch naar Utrecht om er de Marathon te gaan lopen. Bij wijze van grap in Aldi outfit: kleding en hardloop schoenen, sportdrank en een sporthorloge enzo, best goed spul alleen de schoenen niet: die kon je na de Marathon meteen weggooien.

Was jij een fanatieke hardloper?
Ja, wat is fanatiek? Tijdens een wedstrijd wil je natuurlijk zo hard mogelijk, dan doe je niet alsof het een trainingsloopje is. En ik kan best zien dat een ander sneller is hoor. Je loopt voor jezelf, niet voor een ander hè. Een ander mag van mij best winnen, als ik maar lekker gelopen heb, dat vindt ik het belangrijkste. Je probeert jezelf natuurlijk wel te verbeteren, maar als een ander beter is, nou prima toch.

bert_henk_en_albert_1.jpg
Albert Oldehinkel (556) Bert de Lange (562) en Henk Oldehinkel (599)

Hoe vaak trainde jij per week?
Nou; voor een Marathon 5 keer per week, en anders drie keer per week. Maandag en woensdagavond bij Spurt, en dan nog een keertje voor mijzelf, meestal op de zaterdag.

Verder nog leuke wedstrijd herinneringen?  
(lang nadenkend) Bij mijn allereerste Marathon, in Steinfurt, het was namelijk heel koud enzo, en daar stonden opeens mijn ouders langs het parcours in de kou om mij aan te moedigen. Ik wist niet dat ze er zouden staan. Dat vond ik heel verrassend want vroeger hadden ze een eigen zaak waardoor ze nooit tijd hadden om naar een wedstrijd te komen kijken, en opeens stonden ze daar, dat was wel heel leuk! Pfff…,  Herinneringen…? Nou; dat het bij die Midwinter Marathon in Apeldoorn vaak stervens koud was. Ooit had het 's nachts zo erg gesneeuwd dat het eigenlijk onverantwoord was om met de auto de weg op te gaan, maar we gingen toch. Dan was je daar en moest jij je omkleden in zo’n oude leger tent…, nou het was er volgens mij binnen nog kouder dan buiten. Daarna koukleumen bij de start, het was nog op het oude parcours van 27,5 kilometer. Je moest na de start direct al heuvelop lopen en dan kwam je op een gegeven moment na 24 kilometer op het laagste punt bij de Naald en dan moest je de laatste kilometers wéér omhoog en dat viel niet altijd mee als je er al 24 gelopen had. Na de finish moest je weer terug lopen naar die legertent en als je dan wandelde dan koel je af en werd jou lichaam helemaal stijf en stram van de kou. (lachend) Ik weet nog; dan kwam je bij een hek waar je overheen óf onderdoor moest…, nou; eroverheen ging niet omdat je verkleumd was en er onderdoor ging ook niet omdat je zere benen had…, welke keus je ook maakte, je moest geholpen worden om dit hek te passeren zo stuk zat je soms. En douchen kon je er ook niet, die waren er gewoon niet in die legertent. Maar ja; het zijn wel de herinneringen die je bijblijven.

Heb jij ooit bij de start van een wedstrijd gedacht van: in vredesnaam, wat doe ik hier toch?
Nee, nooit bij de start, maar wel tijdens de Marathon dat je na zo’n 35 kilometer denkt van: waar ben ik aan begonnen, ik haal het nooit. T-ja, en bij die ene Marathon ben ik dan ook uitgestapt, ik had er hé-lè-maal geen zin meer in.

Weet je nog jou pr tijden?
Jaaaha, elke hardloper weet zijn tijden wel, hoor. (uit het hoofd) De 5 zal in 20 minuten geweest zijn, de 10 heb ik ooit eens in 39 minuten gelopen geloof ik, en de halve liep ik meestal in 1 uur 30 minuten, soms was ik iets sneller dan liep ik: 1:28 of 1:27, maar meestal zo rond de 1:30. Maar van de Marathon weet ik het zeker want mijn snelste Marathon liep ik in: 3 uur en 20 minuten, en mijn langzaamste weet ik ook nog dat was die van 2005 in mijn Aldi tenue die liep ik net binnen de 4 uur. (lachend) Ja, die tijden haal ik nu niet meer, ha, ha, 3 uur 20, dan moet je sneller dan 5 minuten per kilometer lopen…, nee dat red ik niet meer… Ach, maar euh…, op mijn snelst was ik zo rond mijn 42e jaar. Weet je: nadat je de 40 gepasseerd bent dan gaat het alleen maar achteruit, ieder jaar ga je ietsje langzamer lopen, je kunt trainen wat je wilt maar sneller wordt je niet… Ach, maar je kunt ook gaan hardlopen voor je plezier en ontspanning, en dan blijft het hardlopen gewoon leuk.

Hoe kijk jij terug op jou Spurt tijd?
Aha, super leuk, super leuke tijd, echt waar. Het trainen met elkaar, het plezier wat je samen beleefd door het hardlopen, de gezelligheid van het samen hardlopen.

Volg jij het hardlopen in het algemeen nog?
Nou, als je bedoelt het hardlopen in z’n algemeenheid, jawel hoor. Als er een Marathon op de tv is dan kijk ik deze van begin tot eind. Ja, voor atleten die de Marathon in 2 uur en een beetje lopen, daar heb ik veel bewondering voor. 3 minuten per kilometer, probeer het maar eens op een gewone fiets, dan moet je al flink doortrappen, en zij lopen het! Knap hoor.

En de laatste vraag om mee af te sluiten luidt altijd; en Spurt’88? Volg jij Spurt nog?
Ja, ja, die volg ik zeker nog. Onder andere via de Website. Soms kom ik nog weleens een Spurter of een trainer tegen. En Freek is één van mijn goede vrienden, dus dan blijf je wel op de hoogte. Uitslagen bekijk ik niet, want de meeste Spurters ken ik toch niet van naam, maar als er een verslag in de Toren staat dan lees ik het wel even, dat wel.

Nieuws Overzicht